Dbanie o zdrowie naszych dzieci

Czy wiecie, że krąży wirus odry?

W Wielkiej Brytanii i w całej Europie istnieje realne ryzyko zakażenia odrą. Ludzie, którzy nie zostali zaszczepieni, są narażeni na niebezpieczeństwo złapania wirusa i wyraźnie gorsze samopoczucie.

Szczepienie jest najlepszą ochroną przed poważnym zachorowaniem na odrę, na którą nie ma lekarstwa. Jedno na pięcioro dzieci będzie wymagało wizyty w szpitalu, ponieważ zachorowanie może prowadzić do poważnych powikłań, w tym zapalenia płuc (ciężka infekcja klatki piersiowej), zapalenia opon mózgowych (infekcja mózgu), posocznicy, a w rzadkich przypadkach do śmierci.

Dwie dawki szczepionki MMR zapewniają dożywotnią ochronę przed odrą, świnką i różyczką oraz pomagają powstrzymać ich rozprzestrzenianie się na osoby, które nie mogą zostać zaszczepione. A odkąd w Wielkiej Brytanii w 1968 roku wprowadzono szczepionkę przeciw odrze, uniknięto 20 milionów infekcji i uratowano 4500 istnień ludzkich.

Jadzia wyjaśnia: „Odra jest wysoce zaraźliwa i dziewięcioro na dziesięcioro nieszczepionych dzieci zarazi się nią, jeśli wejdzie w bliski kontakt z osobą chorą. Odra może również osłabić układ odpornościowy dziecka na kilka lat po zakażeniu”.

Odra zwykle zaczyna się od objawów podobnych do przeziębienia (np. wysoka temperatura, katar lub zatkany nos, kichanie i kaszel), po których kilka dni później pojawia się wysypka.

Jeśli członek rodziny ma odrę, zadzwońcie pod numer NHS 111, jeśli jego stan się pogorszy, a nie polepszy. Podejmijcie również kroki w celu uniknięcia przeniesienia choroby na osoby bardziej narażone na wirus odry, takie jak nienarodzone i małe dzieci, osoby starsze i podatne na infekcje. Dzieci nie powinny uczęszczać d szkoły przez co najmniej 4 dni od pierwszego pojawienia się wysypki.

Czy wasze rodziny są na bieżąco ze szczepionkami?

Szczepionki są dostępne na różnych etapach naszego życia. Nasze dzieci, zanim opuszczą szkołę, zazwyczaj zostają zaszczepione przeciwko osiemnastu potencjalnie zmieniającym życie chorobom lub infekcjom.

Szczepionki od lat chronią nas przed poważnymi chorobami. Pomagają również powstrzymać rozprzestrzenianie się chorób na osoby, które nie mogą otrzymać szczepionek.

Jadzie wyjaśnia, że strach przed igłami i niewiedza, czego się spodziewać, często odstraszają ludzi przed szczepieniami: „Niektórzy rodzice martwią się o samopoczucie swoich pociech przed i po szczepionce. To naturalne, że się martwicie, ale starajcie się zachować spokój, aby wasze dzieci nie odczuwały niepokoju przez to. Możecie wyjaśnić, co się stanie, i często je przytulać, by były spokojne i lepiej się poczuły”.

„To normalne, że w miejscu podania szczepionki pojawia się zaczerwienienie lub bolesność. Powinno to jednak zniknąć samoistnie w ciągu kilku dni. Jeśli dzieci mają wysoką temperaturę, podawajcie im dużo płynów i trochę płynnego paracetamolu lub ibuprofenu, aby ją obniżyć”.

Jeśli martwicie się reakcją dzieci na szczepionkę, skontaktujcie się z przychodnią lekarską lub zadzwońcie pod numer NHS 111.

Jeśli nie macie pewności, czy wasze dzieci mają aktualne szczepionki, możecie przejrzeć ich osobistą kartę zdrowia (czerwona książeczka) lub zapytać przychodnię lekarską. 

Więcej o szczepieniach przeczytacie na: nhs.uk/vaccinations

Podkładka „Wydrukuj i zachowaj”

Czy zauważyliście zmiany w nastroju i zachowaniu?

Na samopoczucie dzieci może mieć wpływ wiele czynników, więc zaobserwowanie czy wasze pociechy potrzebują pomocy lub wsparcia, może być trudne.

Ważna jest jasna komunikacja, a Jadzia radzi: „Jeśli coś wydaje się nie tak, spróbujcie dowiedzieć się, co je niepokoi w sposób opanowany i uspokajający.

„Dzieci nie zawsze od razu się przed wami otworzą, ale możecie zachęcić je do rozmowy z kimś innym, komu ufają, na przykład z członkiem rodziny, nauczycielem lub przyjacielem. Słuchanie najmłodszych i dzielenie się tym, co czują, to pierwszy krok, który pomoże wam wspólnie rozwiązać wszelkie problemy”.

Jeśli martwicie się jakimkolwiek aspektem rozwoju lub zachowania waszych dzieci, powinniście porozmawiać z przychodnią lekarską, pracownikiem służby zdrowia lub szkołą, do której uczęszczają wasze dzieci „Jesteśmy tutaj, aby was wspierać i doradzać, jak najlepiej utrzymać zdrowie i dobre samopoczucie waszych rodzin” – dodaje Jadzia. Poradę możecie uzyskać również online, pod adresem: youngminds.org.uk  

• Depresja
Dzieci też mogą popaść w depresję, a objawy obejmują obniżony nastrój, płaczliwość, drażliwość, brak radości z rzeczy, które robiły wcześniej i zaburzenia snu.

• Lęk
Chociaż każdy może czasami odczuwać zmartwienie lub niepokój, zwróćcie uwagę, czy wpływa to na samopoczucie waszych dzieci lub zdolność wykonywania przez nich codziennych czynności. Objawy obejmują drażliwość, płaczliwość, wzmożone lgnięcie, tulenie się lub moczenie łóżka czy problemy ze snem. Starsze dzieci mogą mieć trudności z koncentracją, wybuchać złością lub negatywne myśleć i unikać normalnych codziennych czynności.

• Zaburzenia odżywiania
Zaburzenie odżywiania to stan zdrowia psychicznego, w którym kontrolowanie przyjmowania pokarmu jest sposobem radzenia sobie z uczuciami. Znaki ostrzegawcze obejmują znaczną utratę wagi, kłamstwa na temat tego, ile zostało zjedzone, częste chodzenie do łazienki po jedzeniu i spędzanie czasu na martwieniu się o wagę i sylwetkę.

Czy wasze dzieci mogą mieć trudności w nauce lub rozwoju?

Trudności w uczeniu się i rozwoju mogą wpływać na uczenie się, przyswajanie  nowych rzeczy i rozumienie informacji. Istnieje wiele możliwych przyczyn takiego stanu rzeczy, w tym autyzm. Ale jeśli martwicie się rozwojem waszych dzieci lub uważacie, że nie osiągają one swoich kamieni milowych z „The red book”, możecie porozmawiać z przychodnią lekarską, pielęgniarką środowiskową lub szkołą.

Jadzia radzi: „Bycie autystycznym nie jest dolegliwością ani chorobą – oznacza po prostu, że wasz mózg działa inaczej niż mózg innych ludzi. Jeśli przypuszczacie, że wasze dziecko może być autystyczne, możecie poprosić o ocenę jego autyzmu swojego lekarza rodzinnego lub pielęgniarkę szkolną.

Każda osoba z trudnościami w uczeniu się powinna zostać wpisana przez lekarza pierwszego kontaktu (lekarza rodzinnego) do rejestru osób z trudnościami w uczeniu się.  Dzięki temu każdej z tych osób od 14. roku życia zostanie zaoferowana coroczna kontrola stanu zdrowia (AHC). Możecie poprosić swoją przychodnię lekarską o zorganizowanie AHC i upewnienie się, że wasze dzieci są w rejestrze.

Aby uzyskać pomoc, by móc wspierać emocjonalność, zachowania, rozwój lub długoterminowe schorzenia dzieci, porozmawiajcie ze swoją przychodnią lekarską, szkołą do której uczęszczają, innym pracownikiem służby zdrowia lub zadzwońcie pod numer NHS 111. Aby uzyskać więcej informacji, zajrzyjcie na stronę: nhs.uk